Historia parafii

Kościół w Laskowicach powstał prawdopodobnie krótko po lokacji wsi Laskowice na prawie niemieckim. Lokacja, czyli założenie wsi według zasad niemieckich, niedaleko istniejącej już wcześniej osady Laskowice, miało miejsce w 1293 r., a inicjatorem tego wydarzenia był książę śląski Henryk V Gruby. Do parafii należały wtedy 2 wolne łany.

Pierwsza wzmianka dotycząca kościoła pochodzi z 1389 r.; w dokumencie tym wymienia się także proboszcza Petera Sachse z Laskowic. W tym czasie był to na pewno drewniany, rzymskokatolicki kościół parafialny. Obok kościoła postawiono wtedy drewnianą wieżę - dzwonnicę.

W czasach reformacji, w 1534 r., kościół został objęty wyznaniem protestanckim (luterańskim), ponieważ ówcześni właściciele Laskowic - ród Prittwitzów, przeszli na wiarę luterańską, podobnie jak całe księstwo brzeskie, do którego należały wtedy Laskowice. Pierwszym pastorem Laskowic został Basilius Brictus (lub Brictii). Do parafii należały oprócz Laskowic: Jelcz, Piekary, Dębina, Dziuplina, później dołączono jeszcze Nowy Dwór, Chwałowice, Grędzinę i Brzezinki. Jedyny kościołem katolickim pozostała świątynia w Miłoszycach.

W latach 1632 - 1639 brak informacji o duszpasterzach - prawdopodobnie z powodu działań wojennych parafia nie miała wtedy swojego proboszcza.

W czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648), prawdopodobnie w 1637 r., kościół wraz z częścią majątku i wsi został doszczętnie spalony, a nabożeństwa odprawiano potem w domu parafialnym, w lesie lub w stodole. Spłonęły wtedy wszystkie dokumenty. Nowe księgi parafialne datuje się od 1646 r.

W połowie XVII wieku kościół służył także ewangelikom z Jelcza, którzy stracili wtedy swoją świątynię (ponieważ zwracano w tym czasie kościoły protestanckie katolikom).

Prawdopodobnie w 1649 r., z inicjatywy nowego pastora Baltasara Schrötern oraz barona Wolfa Albrechta von Sauerma - Jeltsch i jego żony Marii, rozpoczęto odbudowę świątyni, którą zakończono w 1654 r., za rządów kolejnego pastora Georga Gaworecka. Pracami kierował Michael Kalcher z Brzegu. Kościółek stanowił wtedy prostą, skromną budowlę, nakrytą płaskim dachem. W środku, w części wschodniej postawiono ołtarz, a po obu jego stronach umieszczono empory, czyli galerie otwarte do wnętrza. Lewa empora została przeznaczona dla darczyńców - przedstawicieli rodu von Sauerma- Jeltsch - umieszczono tam herby Wolfa Albrechta oraz Marii z inicjałami i datą 1660 r. Ludwisarz Sebastian Goetz z Wrocławia wykonał w 1656 r., na zlecenie Sauermów, wielki dzwon.

W 1711 r., w starej wieży, zamontowano zegar.

W 1718 r. przeprowadzono poważne prace renowacyjne, a Konrad Wenzel von Sauerma-Jeltsch ufundował nowe organy, które znalazły swoje miejsce w nowej, specjalnie wzniesionej emporze muzycznej. Dbał o nie J. D. Foman - organmistrz z Wrocławia. W 1725 r. pomalowano je, zwiększono ilość głosów, a w latach 1735, 1750, 1772 dokonywano poważniejszych napraw.